#Six

'You found me'

Ból głowy który tak mocno emanuje po Twoim zmęczonym dziś dziele, ból który przeszkadza Ci prawidłowo funkcjonować, ból który tak kochasz, za którym tak tęskniłaś. Skronie które pulsowały z zastraszającą prędkością, dłonie które je delikatnie masowały, podczas gdy ty siedziałaś na jednej z przerw.  Zawsze kochałaś ten stan w którym coś Cię, bolało bo właśnie wtedy czułaś, że tak naprawdę żyjesz.

Mecz który minął w zastraszającym tempie, mimo, że już a nim nie grałaś, a tylko kibicowałaś zza band przebrana po pierwszej tercji w klubowy dres. Nie żałowałaś decyzji którą podjęłaś, nie uważałaś się za agresora, bo to w sumie ona zaczęła, a zawsze byłaś tą która mówiła ostatnie słowo, tak też było tym razem. Oczywiście nadal się denerwowałaś, dłonie drżały Ci przeokropnie lecz gdzieś w podświadomości wiedziałaś, że dziewczyny dadzą sobie radę, są silne jak nigdy dotąd. Przebierasz z nogi nogę, nie wiesz co masz ze sobą zrobić, po chwili podchodzi do Ciebie trener

-Dobrze się mała dziś spisałaś, dobrze, że jej dowaliłaś, nigdy nie lubiłem, wyżej sra niż dupę  gówniara zakichana, ale to Twój lód, Twoi kibice. – mówi kładąc Ci dłoń na ramieniu, delikatnie się uspokajasz

-Trenerze, ja nie chciałam żeby tak wyglądał mój pierwszy mecz – mówisz cicho i spuszczasz głowę –  Nie chcę, żeby tak mnie zapamiętali i mówili ‘o to, ta co na swoim pierwszym meczu już się bije, bo jest słaba, bo  nie umie inaczej tego rozwiązać tylko zrzuca rękawice i bije się jak chłopak.’- przymykasz powieki i słyszysz znów wypowiadane przez tamtą dziewczynę słowa, które raniły Cię bardziej niż jakikolwiek cios. W buzi czujesz smak cierpkiej krwi, bo zagryzłaś tak mocno zęby, że warga nie wytrzymała i pękła, lecz nie przeszkadza Ci to.

-O czym Ty mówisz? Jesteś nowym bohaterem tych kibiców i moich dziewczynek, pokazałaś się jako dobry fajter, pokazałaś, że my się nie poddajemy, że mamy charakter nawet ten czarny, bo i on potrzebny jest w każdym teamie i właśnie po dzisiejszym meczu widzę w Tobie lidera, zadzioro. – fala gorąca przelewa się przez Twoje ciało, czujesz się doceniona

-Trenerze,  mogę? – mówisz wskazując głową na Piotrka i chłopaka z Krakowa.

-Pewnie, Mała. -  kwitujesz to stwierdzenie głośnym śmiechem- Masz zęby we krwi- teraz Twój śmiech jest jeszcze donioślejszy. Po chwili znajdujesz się w silnych objęciach kumpli którzy przerzucają Twoje drobne ciało z rąk do rąk.

-Lenka, a żeś jej dojebała bęcki.

-Panowie, jakbyście mnie nie znali to moglibyście mówić, że się tego niespodziewani.  

-Za co ją tak sprałaś, na kwaśne jabłko?

- Wypomniała… wypomniała mi dom dziecka. – dodajesz z przekąsem poczym plujesz krwią tuż obok swoich białych air maxów.

-Ten Twój wielki chłoptaś tak trzepał portkami ze strachu, żeśmy mieli niezły ubaw z niego. Jak Cię uderzyła to odwrócił się i poszedł stąd i nie wiadomo gdzie teraz jest – dodaje Olek. Nagle Twój nastrój diametralnie się zmienia. Na gorsze. - Dobra, nie zatrzymujemy Cię leć do niego. Spotkamy się jutro. Tak łatwo się nas nie pozbędziesz.

-Już się cieszę na myśl o nadchodzącym spotkaniu. -  dodajesz będąc już kilka kroków dalej. Wychodzisz z trybun i widzisz wcześniej poznanego Grześka Kosoka który nadal dzielnie dopinguje dziewczynom, wcześniej go nie widział. Podchodzisz do niego i lekko pukasz go swoim biodrem o jego. Przestraszony chłopak patrzy w Twoje roześmiane oczy i coraz bardziej napuchniętą wargę.

-Nie widziałeś gdzieś Piotrka ?- pytasz cicho

-Boże byłaś cudowna- mówi patrząc na Ciebie tymi czekoladowymi oczyma- A Piotrek widziałem siedzi na schodach, bo się bał o Ciebie i zdygał. – uśmiechasz się nikle mówisz równie nikłe’ dzięki ‘  i udajesz się w kierunku domniemanego miejsca pobytu środkowego, gdy go dostrzegasz ten jest biały jak ściana. Siadasz koło niego

-I jak tam Piotruś – gdy słyszy Twój głos zrywa się na równe nogi, stajesz koło niego nagle poważniejąc. A on gdy widzi, że stoisz mocno przytula Cię, tak mocno, że  brakuje Ci tchu. Lekko poluźnia uścisk i całuje Cie we włosy.

-Boże, tak się bałem, dlaczego się z nią biłaś, dlaczego? Czemu na siebie nie uważasz? Masz ego równie wielkie co Igła.

- Sprowokowała mnie – syczysz przez zęby znów plujesz krwią

-Widzisz i boli Cię przez Twoją głupotę buzia –dodaje delikatnie całując Cię w usta, gdy się od niego odrywasz

-Głupotę?! –podnosisz lekko głos- moja przeszłość nie jest głupotom, była horrorem, ale co Ty możesz o tym wiedzieć  miałeś cukierkowy dom, wszystko, a ja zajebany dom dziecka- i w tym momencie pękasz. Znów czujesz tamten ból. Tamte wspomnienia, które tak bardzo ranią.  Jak nic innego. Łzy lecą Ci strumieniami po policzkach.  Znów zatapiasz się w jego ogromnych ramionach – Obiecuje Ci, że przy mnie zapomnisz o tym co było kiedyś, jak będziesz gotowa to mi o tym wszystkim opowiesz, a jeśli nie, to będę czekał dalej. Bo jesteś dla mnie ważna Lena. Tak bardzo ważna.

__________________________________

Totalne dno i gówno.

Nie wiem co powiedzieć, moja Reska jest najlepsza.

Dawno mnie tu nie było. Brak Weny. 

Kocham Daję jest kotem, czytajcie jej Blogi!!!

Ignaczak

Wrona

Zatorski

Kosok

ASK! 

A i dziękuję, że byłyście i skomentowałyście, aż tyle razy epilog o Bartku. Dziękuje, z całego serduszka.

Pozdrawiam Ania